Gmina Strzyżewice może poszczycić się sławnymi osobistościami, które bądź pochodzą z jej terenu, bądź tu przebywały, a w swoim życiu zawodowym odniosły sukces, czy też swoją postawą zasługują na wyróżnienie. Wymienić można między innymi poniżej wskazane osoby:

• ks. kan. Antoni ANYSZKIEWICZ
  Proboszcz parafii w Kiełczewicach Maryjskich. Urodził się 6 czerwca 1910 roku w Jarosławiu k. Hrubieszowa. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1937 roku. Do 1952 r. pracował w parafii Księżpol k. Biłgoraja. 17 czerwca 1952 r. ks. bp Piotr Kałwa, ordynariusz lubelski, mianował ks. Antoniego Anyzkiewicza proboszczem parafii Kiełczewice Maryjskie. Uroczyste przejęcie parafii nastąpiło 16 lipca 1952 roku w dniu odpustu Matki Boskiej Szkaplerznej. Był to dobry i gorliwy duszpasterz, który szczególną troską otaczał dzieci i młodzież. Zmarł 13 sierpnia 1987 r. w Kiełczewicach. Pogrzeb odbył się 16 sierpnia 1987 r. Uroczystościom przewodniczył ordynariusz lubelski ks. bp Bolesław Pylak. W pamięci parafian ks. kan. Anyżkiewicz zapisał się jako dobry administrator parafii.

• Bolesław BARAN
  Ur. 1 sierpnia 1941 r. w Wólce Batorskiej pow. kraśnicki. Tam też ukończył szkołę podstawową. Po ukończeniu edukacji w Liceum Ogólnokształcącym w Zakrzówku podjął studia na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie na kierunku matematyka. Tytuł magistra uzyskał w 1975 r. Od 1 września 1963 r. był nauczycielem w Zespole Szkół Techniki Rolniczej w Piotrowicach. Od 1965 r. do dnia 31 sierpnia 2006 sprawował funkcję nauczyciela i dyrektora tej placówki. W latach 1972 -2005 r. był członkiem Zarządu i wiceprezesem Klubu Sportowego POM-ISKRA Piotrowice, od 2005 r. do chwili obecnej zajmuje stanowisko prezesa. Od 2003 do 2006 r. był Przewodniczącym Rady Gminy Strzyżewice. To także znaczący działacz regionalny i społeczny, inicjator wielu pożytecznych przedsięwzięć społecznych. Wielokrotnie organizował zjazdy okolicznościowe i absolwentów. Za swoją pracę został uhonorowany m.in.: - 1977 r. - odznaczeniem Zasłużony Pracownik Rolnictwa, - 1984 r. - Złotym Krzyżem Zasługi; - 1984 r. - Medalem 40-lecia Polski Ludowej; - 1984 r. - Honorową Odznaką Za Zasługi Dla Lubelszczyzny, - 2000 r. - Złotą Odznaką Z Okazji 75-lecia Podnoszenia Ciężarów, - 2002 r. - Srebrną Odznaką "ZASŁUŻONY DZIAŁACZ KULTURY FIZYCZNEJ".

• Michał GONEK
  Wieloletni kierownik 7- klasowej Szkoły Podstawowej w Rechcie. Urodził się 22 września 1900 w Borku Starym (pow. Rzeszów). Ukończył Gimnazjum Filologiczne w Rzeszowie i w 1921 r. rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z powodu braku środków materialnych musiał przerwać studia. W 1923 przyjechał na Lubelszczyznę podjął pracę nauczycielską we Wzgórzu gmina Bełżyce, po trzech latach pracy we Wzgórzu przeniósł się do Szkoły Ludowej w Kiełczewicach Dolnych (pierwotna nazwa szkoły w Rechcie) i objął kierownictwo tej szkoły. W 1926 r. połączył cztery szkoły dwuklasowe (w Kiełczewicach Dolnych, Dębinie, Rechcie, i Kol. Dębszczyźnie) w jedną 4-oddziałową szkołę. W 1928 r. pod jego kierunkiem rozpoczęto budowę nowej 7-klasowej szkoły w Rechcie, a we wrześniu 1929 r. nowa szkoła przyjęła pierwszych uczniów. Energiczny kierownik szkoły szczególnie dbał o moralne i patriotyczne wychowanie młodzieży. Za wielkie zaangażowanie w pracy i za życzliwość w stosunku do młodzieży cieszył się ogromnym szacunkiem społeczeństwa. Kierownik cieszył się autorytetem wśród braci szkolnej, a nawet na skalę pow. bychawskiego. W okresie powojennym zorganizował w Rechcie dwuletnią Szkołę Przysposobienia Rolniczego. Wiele uwagi poświęcał estetyce budynku szkoły i otoczenia. Był aktywnym członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, Ochotniczej Straży Pożarnej w Rechcie, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, oraz działaczem spółdzielczym. Pełnił różne funkcje w radach narodowych, a od stycznia 1973 pełnił funkcję przewodniczącego Gminnej Rady narodowej w Strzyżewicach. Był inicjatorem obchodów 600-lecia Strzyżewic. 50 lat własnego życia poświęcił pracy pedagogicznej, w tym 47 lat jednej szkole w Rechcie. Był wielokrotnie uhonorowany odznaczeniami Złota Odznaka ZNP, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Został wpisany do księgi:" Zasłużony dla gminy Strzyżewice". Zmarł 2 listopada 1985 w Lublinie.

• Mieczysław JANIK
  Ur.1 kwietnia 1942 r. w Rudniku Dużym k/Zakrzówka. Jest absolwentem LO w Zakrzówku. W 1965 r. ukończył studia wyższe na Wydziale Humanistycznym UMCS, a następnie podjął pracę jako nauczyciel historii w LO w Bychawie, pełniąc jednocześnie funkcję Zastępcy Inspektora Wydziału Oświaty i Kultury PPRN w Bychawie. W 1966 r. został oddelegowany do pracy w Zarządzie Wojewódzkim ZMW w Lublinie na stanowisku Sekretarza ds. Oświaty. Kolejno był V-ce Przewodniczącym, a następnie Przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego ZMW. Od 1 sierpnia 1973 r. sprawował funkcję Dyrektora Państwowego Technikum Pszczelarskiego w Pszczelej Woli, a po likwidacji powiatów Dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Pszczelej Woli - do 1 września 1987 r. W latach 70-tych był radnym GRN w Strzyżewicach, a w latach 80-tych przez dwie kadencje Przewodniczącym GRN. W tym okresie był inicjatorem szeregu zadań w zakresie inwestycji w oświacie (zakup budynku z przeznaczeniem na szkołę w Pawłowie, rozbudowa szkoły przyzakładowej przy POM Piotrowice - sala gimnastyczna, kompleksowa rozbudowa obiektów dydaktycznych, socjalno - bytowych i produkcyjnych w Pszczelej Woli). W latach 1987- 1993 pracował jako nauczyciel w Pszczelej Woli. W 1993 r. rozpoczął pracę w Spółdzielni Pszczelarskiej "Apis" w Lublinie pełniąc funkcję V-ce Prezesa. W 1995 r. został Prezesem "Apisu" i pełnił tę funkcję do 2005 r., kiedy to przeszedł na emeryturę. Mieszka w Żabiej Woli i aktywnie uczestniczy w życiu społeczności lokalnej.

• Helena JANOSZCZYK
  Urodziła się 27 października 1921 roku w Tomaszowicach, gmina Jastków. Szkołę podstawową ukończyła w Jastkowie, następnie Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. W 1948 roku ukończyła Liceum Pedagogiczne w Lublinie i została skierowana do pracy w Szkole Podstawowej w Borkowiźnie. W placówce tej pracowała aż do 1967 roku. W 1962 roku ukończyła Studium Nauczycielskie w Lublinie. W latach 1956- 1964 była kierownikiem Szkoły Podstawowej w Borkowiźnie. Była inicjatorką budowy nowej szkoły w Kiełczewicach Górnych (lata 1962- 1964). Od września 1967 do 1985 roku pracowała w Szkole Podstawowej w Świdniku. Za swoją pracę otrzymała: w 1974 r. - Złoty Krzyż Zasługi, a w 1985 r.-Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 06 września 1992 roku w Świdniku.

• Leon KARŁOWICZ (Mariański)
  urodził się 31 grudnia 1922 r. w Zasmykach w byłym powiecie kowelskim na Wołyniu. Od 1942 roku aktywnie uczestniczył w konspiracji, następnie w 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej do jej rozbrojenia przez NKWD 25 lipca 1944 roku w Skrobowie. Studiował historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1949 roku rozpoczął pracę pedagogiczną w Gimnazjum w Osmolicach i Liceum w Pszczelej Woli, gdzie pracował do emerytury. Był nie tylko znakomitym pedagogiem, ale także miłośnikiem poezji i teatru, zasłużonym działaczem kultury i regionalistą. Fascynacje te propagował wśród wielu pokoleń swoich uczniów i wychowanków. W latach 1990 - 94 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Gminy Strzyżewice. Był aktywnym działaczem Strzyżewickiego Towarzystwa Regionalnego. Pełnił funkcję prezesa środowiska 27 WDP AK w Lublinie. Był autorem licznych publikacji, pamiętników i wspomnień z Wołynia, czasów wojny i okupacji, o tematyce historycznej, pszczelarskiej i regionalnej. Był kronikarzem pszczelarstwa i Pszczelej Woli, upamiętnił także bogatą przeszłość i tradycje poszczególnych wsi Gminy Strzyżewice. Napisał między innymi: "Od Zasmyk do Skrobowa", "Wołyniacy na lubelskim bruku", "Zasmyki były naszym domem", "Wygnańcy", "Gen. Franciszek Rohland i jego potomkowie", "Z przeszłości Osmolic", "Gmina Strzyżewice 1918 -97" -współautor, "Z dziejów oświaty pszczelarskiej w Polsce", "Nad rzeką na pagórku", "Nie zawiedli", "Melpomena w szkolnym mundurku", "Bartnictwo i pszczelarstwo na ziemi lubelskiej", "Aby sprawiedliwości stało się zadość" i inne. Zmarł 29 sierpnia 2002 roku i został pochowany na cmentarzu w Żabiej Woli. Pozostawił po sobie bogaty dorobek literacki i swój wyraźny ślad na ziemi.

• Kazimierz KIFER
  Urodził się w 1918 r. w Rechtówku. Jego matka zmarła przy porodzie, więc wychowywała go babcia Waleria Mierzwa. Od 1926 r. mieszkał u ojca w Starej Wsi k/Bychawy i tam ukończył szkołę podstawową. W 1934 r. rozpoczął edukację w Szkole Podoficerskiej dla Małoletnich w Koninie, a po jej ukończeniu został podoficerem zawodowym 44 Pułku Piechoty w Równem na Wołyniu. W 1939 r. był oficerem w Armii Prusy. Brał udział w walkach pod Bydgoszczą, Tomaszowem Mazowieckim, Garwolinem. Po klęsce wrześniowej powrócił do Starej Wsi k/Bychawy. W 1940 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, a następnie do Armii Krajowej. W 1940 r. poślubił Helenę Krzyszczak z Rechtówka i osiadł tam na stałe. Prowadził szkolenia placówki AK w Strzyżewicach, a później również placówki BCh w Rechtówku i Franciszkowie. Po zakończeniu wojny został skierowany do Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych. Dnia 6 listopada 1944 r. został aresztowany i osadzony w obozie dla byłych żołnierzy AK w Skrobowie k/Lubartowa, a następnie wywieziony w głąb Związku Sowieckiego. Przebywał w obozach: Stalinogorsku i Dubowce. Zachorował ciężko na płuca i we wrześniu 1945 r. został zwolniony. W stanie skrajnego wycieńczenia, przy wadze 48 kg, wrócił do domu. W 1948 r. został ponownie aresztowany pod zarzutem współpracy z podziemiem. Zwolniono go po interwencji PPS. W 1956 r. został pierwszym przewodniczącym Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Bychawie. W latach 1969-72 pełnił funkcję przewodniczącego Gromadzkiej Rady Narodowej w Strzyżewicach. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Lublinie. Zmarł 14 grudnia 2005 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Kiełczewicach Maryjskich.

• Ewa KOŁACZKOWSKA
  
  urodziła się 1.09.1910 pochodziła z rodziny ziemiańskiej osiadłej w Strzyżewicach od 1879 r. Uczęszczała do Gimnazjum Filologicznego w Lublinie. Studiowała anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Okupację hitlerowską przeżyła w Strzyżewicach, zajmowała się pomocą i wysyłką paczek do obozów oraz konspiracją w AK. Jesienią 1944 roku musiała opuścić Strzyżewice, na stałe zamieszkała w Warszawie. Pisarka i tłumaczka literatury głównie dla dzieci. Napisała między innymi "Skarb pradziadka", "Wakacje pana burmistrza", "Lato w mieście", "Dwunastu przyjaciół Muszki", "Mała kronika rodzinna", "Szlakiem wspomnień". Od 1961 roku była członkiem Związku Literatów Polskich. Została odznaczona Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zmarła w Warszawie 10.12.1985 i została pochowana na Powązkach. W swojej twórczości bardzo urokliwie przedstawiała i opisywała piękno rodzinnych stron. Utrwaliła wiele lokalnych tradycji, zwyczajów i obrzędów odchodzących w zapomnienie.

• Kajetan KOŹMIAN
  Urodził się 31.12.1771 r. w Gałęzowie k/Bychawy w rodzinie ziemiańskiej sędziego ziemskiego Andrzeja Alojzego Koźmiana właściciela Piotrowic, Bystrzycy Starej i części Strzyżewic. Uczył się w szkołach Zamościa i Lublina, a nastęnie aplikował w palestrze lubelskiej. W okresie insurekcji kościuszkowskiej pełnił funkcję sekretarza Lubelskiej Komisji Wojewódzkiej. W latach 1818-29 pełni wiele funkcji w rządzie Królestwa Kongresowego, był radcą stanu, dyrektorem generalnym w Komisji Spraw Wewnętrznych i Policji ora pełnił obowiązki ministra spraw wewnętrznych. W 1829 r został mianowany kasztelanem - senatorem. Po upadku powstania listopadowego opuścił urzędy i powrócił do Piotrowic. Zainteresowania literackie wyniósł ze szkoły, wzorce czerpał z utworów przedstawicieli klasycyzmu w literaturze polskiej. Pierwsze wiersze pisał pod wpływem zwycięstw napoleońskich. "Oda na zawieszenie orłów francuskich w Lublinie", "Oda na pokój w 1809 r". "Oda na pożar Moskwy" - przyniosły mu sławę i popularność. Napisał poematy "Ziemiaństwo polskie" opiewający piękno i prostotę życia ludu wiejskiego oraz poemat historyczny "Stefan Czarnecki" Najwybitniejszy przedstawiciel klasycyzmu polskiego, przeciwnik romantyzmu i Mickiewicza. Przyjaźnił się z wieloma wybitnymi osobistościami Zygmuntem Krasińskim, Cyprianem Kamilem Norwidem, Ludwikiem Osińskim, Franciszkiem Morawskim, Alojzym Felińskim, ks Stanisławem Staszicem, Julianem Ursynem Niemcewiczem, Chopinem, Franciszkiem Wężykiem. Pozostawił po sobie 3 tomowe pamiętniki skarbnicę wiedzy o ówczesnym społeczeństwie lubelszczyzny. Był patriotą realistą wierny swoim konserwatywnym poglądom przez całe życie wyznawał zasadę "Nikogo nie obrażać i zachować przyjaciół". Zmarł 7 marca 1856 r. w Piotrowicach.

• Adam KURZEJA
  Ur. się 23 czerwca 1938 r. w Bydgoszczy. Lata okupacji wraz z rodziną przeżył w Sanoku w woj. rzeszowskim. W 1955 roku zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie. W 1963 roku (01 sierpnia) wraz z żoną magistrem mikrobiologii rozpoczął pracę w Spółdzielni Zdrowia w Kiełczewicach. Spółdzielnia mieściła się do 1965 roku w budynku Gminnej Spółdzielni obok szkoły w Rechcie. W roku 1965 został oddany do użytku budynek Spółdzielni Zdrowia z gabinetem lekarskim, stomatologicznym, zabiegowym i laboratorium oraz mieszkaniami dla lekarzy. W wyniku reorganizacji w 1972 r. Spółdzielnię zmieniono w Ośrodek Zdrowia. Doktor Kurzeja przepracował 40 lat. W roku 1971 zrobił I stopień specjalizacji (z chorób wewnętrznych), a w 1974 roku II stopień specjalizacji. Przez 20 lat pełnił dyżury na Oddziale Wewnętrznym szpitala w Bychawie. 35 lat był lekarzem dla podopiecznych Domu Pomocy Społecznej "Caritas" w Kiełczewicach. W 2003 roku przeszedł na emeryturę. Należał do ZSL. Nadal utrzymuje kontakty z mieszkańcami Kiełczewic.

• Józef KUSIAK
  Ur. 16 marca 1917 roku we wsi Górniki gmina Krasnobród w pow. zamojskim. W czasie II wojny światowej brał czynny udział w walkach w szeregach AK. W listopadzie 1942 roku został zaprzysiężony w Górnikach i przydzielony do Oddziału Partyzanckiego "Wira". Brał udział w akcjach sabotażowo - dywersyjnych. Uczestniczył w akcji "Burza" na terenie lasów zamojsko - biłgorajskich, aż do momentu wkroczenia wojsk sowieckich. W roku szkolnym 1952/53 podjął pracę w szkole podstawowej w Osmolicach. Przez wiele lat, aż do czasu przejścia na emeryturę pełnił funkcję kierownika tej szkoły. Szczególnie dbał o rozwój placówki, jej wyposażenie oraz poziom nauczania. Był niezwykle życzliwy w stosunku do kadry pedagogicznej. W szkole w Osmolicach pracowała również jego żona Modesta, aż do tragicznej śmierci 18 listopada 1975 r. W 1977 r. Józef Kusiak odszedł na emeryturę. Za czynny udział w walkach AK otrzymał mianowanie na podporucznika Wojska Polskiego. Zmarł 4 grudnia 2005 roku. Pochowany na cmentarzu w Zaklikowie.

• Marianna MICHALEWSKA
  Ur. 10 lipca 1935 r. w Kiełczewicach. Była posłanką Ziemi Lubelskiej w latach 1976-1980 (VII kadencja Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). W czasie tej kadencji Sejm podejmował Uchwałę o rentach i emeryturach rolniczych. Marianna Michalewska głosowała za przyznaniem świadczeń rolnikom. Dzięki jej staraniom została wybudowana szosa łącząca Kol. Gałęzów z Kiełczewicami Górnymi. Była założycielką Koła Gospodyń Wiejskich (1956 r.), któremu przewodniczyła do 1976 roku oraz zespołu śpiewaczego we wsi Kiełczewice Górne. Wraz z mężem Eugeniuszem prowadziła gospodarstwo rolne. Jest członkiem PSL. Posiada odznaczenia państwowe i resortowe. Rodzina pochodzi ze Wschodu i zgodnie ze Złotą Księgą będącą w jej posiadaniu legitymuje się herbem "Korczak".

• Stanisław MILANOWSKI
  Pedagog, dyrektor Szkoły podstawowej w Bystrzycy Starej w latach 1972-1990. Urodził się 12 września 1943 r. w Zakrzewie. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Wysokiem, Studium Nauczycielskie w Cieszynie, po czym rozpoczął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. W 1971 roku uzyskał tytuł magistra historii. Pierwszą pracę zawodową podjął w Szkole Podstawowej Nr 2 w Kamiennej Górze (dawne woj. wrocławskie). W latach 1966-1969 pełnił funkcję kierownika tejże placówki. 01 września 1969 roku podjął pracę w Szkole Podstawowej w Bystrzycy Starej. W latach 1973-1984 był dyrektorem szkół gminy Strzyżewice, a od 1987 roku inspektorem oświaty i wychowania. Szczególną uwagę zwracał na dobór odpowiedniej kadry oraz na poziom bazy materialnej szkół. W latach 1985-1990 doprowadził do rozbudowy szkoły w Bystrzycy Starej (hala sportowa, gabinety lekarskie, kotłownia, sale dydaktyczne). Rozpoczął również rozbudowę szkoły w Rechcie i w Kiełczewicach. Ukończył studia podyplomowe. W 1984 roku zdobył II stopień specjalizacji zawodowej. Za swoje zaangażowanie w pracę zawodową oraz za stwarzanie odpowiednich warunków pracy zarówno dla uczniów jak i dla nauczycieli był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi (1978 r.), Złotym Krzyżem Zasługi (1984 r.), Medalem za Zasługi dla Sportu Szkolnego (1988 r.), Odznaką "Za Zasługi dla Lubelszczyzny" (1984 r.), Brązowym Medalem "Za Zasługi dla Pożarnictwa" (1984 r.). Wielokrotnie otrzymywał nagrody przyznawane przez Ministra Oświaty i Wychowania oraz Kuratora Oświaty. Cieszył się szacunkiem i uznaniem zarówno wśród uczniów jak i nauczycieli. Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł 18 września 1993 roku. Pochowany został na cmentarzu w Bystrzycy Starej.

• Kazimiera MOLĘDA
  Ur. 16 lutego 1935 r. w Żabiej Woli. Szkołę podstawową ukończyła w Rechcie. W 1947 roku uczęszczała do Gimnazjum Rolniczego w Osmolicach i zdała małą maturę. W 1958 roku ukończyła Liceum Pedagogiczne w Chełmie. W międzyczasie rozpoczęła pracę pedagogiczną w Szkole Podstawowej w Żabiej Woli. W 1943 roku przez dwa tygodnie była więźniem Majdanka, zabrana do pracy za ukrywającą się siostrę. W dzień kapitulacji udało jej się zbiec z obozu, co uratowało jej życie. Miała wtedy 13 lat. W roku 1950 przeniosła się do pracy w Szkole Podstawowej w Bystrzycy Starej. Egzamin dyplomowy w zakresie Studium Nauczycielskiego na kierunku biologia i wychowanie fizyczne zdała w 1964 roku. Studia magisterskie na Wydziale Pedagogiki i Psychologii na kierunku Nauczanie Początkowe ukończyła w 1977 roku i uzyskała tytuł magistra. Zarówno w Żabiej Woli, jak i w Szkole Podstawowej w Bystrzycy Starej prowadziła drużyny harcerskie. Pełniła funkcję kierownika ośrodka metodycznego w szkołach Powiatu Bychawskiego (z przedmiotu biologia). Bardzo aktywnie pracowała w Kołach Gospodyń Wiejskich, najpierw w Piotrowicach, a później w Osmolicach. W 1977 roku podjęła pracę w Szkole Podstawowej w Osmolicach, skąd w 1990 roku odeszła na emeryturę. Niezwykle ceniła sobie pracę z uczniami niepełnosprawnymi, którym poświęcała wiele swojego czasu i zaangażowania. Za swoją pracę została uhonorowana Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką PCK oraz wieloma nagrodami resortowymi. W ostatnich latach zajęła się pisaniem. Spod jej pióra wyszło wiele utworów opiewających piękno Nadbystrzyckiej Doliny.

• Teresa MURAK
  urodzona 5 lipca 1949 roku w Kiełczewicach na Lubelszczyźnie, mieszka w Warszawie. Po ukończeniu średniej szkoły plastycznej i jednym roku historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1970 wstąpiła na Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, który ukończyła pod kierunkiem prof. Jana Tarasina w roku 1976.Najbardziej znanymi "zasiewami" Teresy Murak są jej ubrania lub rzeźby z rzeżuchy, których istotą była z jednej strony imponująca żywą zielenią tkanka roślinna, z drugiej - efemeryczność całej realizacji. Sztukę Teresy Murak cechuje wierność kilku własnym, samodzielnie wypracowanym wątkom, zespolenie sztuki z naturą, rozwijającym się życiem. Ważniejsze wystawy zbiorowe: 1974 SYMPOZJUM SZTUKI - 100 DNI, Ubbeboda (Szwecja); 1979 INTERNATIONAL ART MANIFESTATION "WORKS AND WORDS", De Appel, Amsterdam; 1982/83 2EME CONVERGENCE JEUNE EXPRESSION, Grand Palais, Paryż; 1983 ZNAK KRZYŻA, Parafia na Żytniej, Warszawa; 1987, 1989, 1993 II, III, V BIENNALE SZTUKI NOWEJ, Zielona Góra; 1990 RAUMA BIENNALE BALTICUM, Rauma (Finlandia); KONSTRUKCJA W PROCESIE III, Łódź; 1994 ARS EROTICA, Muzeum Narodowe, Warszawa; OIKÓS, Muzeum Okręgowe, Bydgoszcz; 1996 KUNST UND NATUR / SZTUKA WOBEC NATURY, Ludwigshafen - Altenburg - Warszawa; 1997 ART FROM POLAND, Mücsarnok, Budapeszt; 1998 BODY AND THE EAST, Moderna Galerija, Ljubljana. Swoje prace wystawiała w galeriach na casłym świecie, od Lublina, Warszawy po Nowy Jork i Chicago, od Barcelony i Canterbury po Talin i Wiedeń, na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych . 

• Zdzisław PIDEK
  - prof. zw. Urodził się 16 maja 1954 r. w Bychawie Uczuł się w: Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie. Dyplom na Wydziale Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku w pracowni Prof. Franciszka Duszenki. 1980 Wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Od 1990 kierował Pracownią Podstaw Rzeźby dla Wydziału Malarstwa i Grafiki. Od 1996 kierował Pracownią Podstaw Projektowania Plastycznego Wydziału Rzeźby. Brał udział w około 20 wystawach, otrzymał wiele nagród i wyróżnień, miedzy innymi: 1995r. - Międzynarodowy konkurs na koncepcje polskich cmentarzy wojennych w Katyniu, Miednoje i Charkowie, Warszawa - nagroda realizacyjna (z zespołem). 1997r. - Międzynarodowy konkurs na upamiętnienie terenu byłego hitlerowskiego obozu zagłady Żydów w Bełżcu - nagroda realizacyjna (z zespołem). Zrealizowane: 2000r. Polskie Cmentarze Wojenne w Katyniu, Miednoje i Charkowie. 2001r. Pomnik Holocaustu w Bełżcu. Swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Zmarł niespodziewanie 12 kwietnia 2006r.

• Władysław RÓŻYCKI
  Pedagog , budowniczy Szkoły Podstawowej w Bystrzycy Starej. Urodził się 29 marca 1893 roku , we Lwowie. Ukończył seminarium nauczycielskie w Samborze. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej /1914-1918/. W roku 1918 wstąpił jako ochotnik do armii polskiej. W roku 1921 został zwolniony z wojska. W roku 1922 mianowany nauczycielem w szkole w Bystrzycy Starej gm. Piotrowice. W latach 1925-29 pracował w szkole Strzyżewickiej, organizowanej przez Kołaczkowskich. Do szkoły w Bystrzycy powrócił w 1929 zostając jej kierownikiem, pełnił tę funkcję aż do roku 1972. Był inicjatorem budowy nowej szkoły podstawowej w Bystrzycy, której budowę zakończono w 1953 r. Po dziesięciu latach rozpoczął kolejną inwestycję budowę domu dla młodych nauczycieli.

• Ferdynand RYMARZ
  sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej. Urodził się 23 marca 1940 r. w Strzyżewicach na Lubelszczyźnie. Ukończył Wydział Prawa UMCS w Lublinie był prokuratorem, radcą prawnym. Od 1974 r. wykonywał zawód adwokata, a w 1990 r. powrócił do prokuratury na stanowisko z-cy Prokuratora Wojewódzkiego w Lublinie. Awansował na stanowisko doradcy ministra sprawiedliwości, następnie objął funkcję zastępcy prokuratora generalnego RP. Wreszcie został sędzią w Trybunale Konstytucyjnym. Ośmioletnia kadencja w TK, to około siedemdziesięciu rozpatrzonych wniosków, pytań prawnych i skarg konstytucyjnych, dziewięć zdań odrębnych, liczne publikacje prawnicze. Ferdynand Rymarz od 1998r. pełni funkcję przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej. Zyskał szerokie uznanie za swoją pracę, odznaczony przez prezydenta Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego pasją jest historia rodzinnych Strzyżewic. Zbadał ją na ponad 600 lat wstecz i opisał w wielu artykułach prasowych oraz wydanych przez Strzyżewickie Towarzystwo Regionalne książkach: Dzieje Strzyżewic do 1918 r; Monografia Szkoły Podstawowej w Rechcie, Gmina Strzyżewice 1918-1997; Zakład wychowawczy i opiekuńczy w Kiełczewicach; Michał Gonek. Pan Ferdynand Rymarz ciągle zbiera materiały do kolejnych publikacji.

• Czesław SŁANIA
  grawer, światowej sławy twórca znaczków pocztowych i banknotów. Polonijna "Nowa Gazeta Polska" uznała go za "Polaka stulecia w Szwecji". Urodził się 22 października 1921 roku w Czeladzi. W 1927 roku wraz z rodzicami przeniósł się do Osmolic niedaleko Lublina - rodzinnej wsi matki. Do dziś przy jednej z osmolickich dróg stoi rodzinny dom Pana Czesława. Od najmłodszych lat nie rozstawał się ze szkicownikiem. Aktywnie uczestniczył w życiu lokalnej społeczności, co odnotowuje między innymi kronika Osmolickiej Ochotniczej Straży Pożarnej. W okresie okupacji uczestniczył w ruchu oporu. Po wojnie studiował w Krakowie, gdzie ukończył Akademię Sztuk Pięknych. Podczas studiów w ASP trafił na praktykę do warszawskiej wytwórni znaczków pocztowych, gdzie zaproponowano mu pracę. Na pracę dyplomową wykonał miniaturę "Bitwy pod Grunwaldem" Jana Matejki. Później pracował dla Poczty Polskiej m.in. w Łodzi i Warszawie. W 1956 roku wyjechał do Szwecji. W 1960 roku rozpoczął pracę dla Poczty Szwedzkiej, a wkrótce potem tworzył już dla wielu państw świata m.in. Monaco, Islandii, Danii, USA i również dla ONZ. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, posiada tytuł Nadwornego Grawera Królestwa Szwecji i wpis do Księgi Rekordów Guinessa. Od 1951 roku projektował znaczki, zrobił ich ponad tysiąc dla ponad 40 krajów z całego świata. Pan Słania nigdy nie zerwał kontaktów z krajem, często jeździ do Polski, najczęściej do Osmolic i Krakowa. Zmarł 17 marca 2005r. w Krakowie.

• Stanisław SIDOR
  ur. się 4 listopada 1924 roku w Strzyżewicach. Szkołę podstawową ukończył w 1938 r. W czasie wojny został zabrany do przymusowej roboty - tzw. służba w Junakach. Pracował w Lublinie przy budowie torów kolejowych na Tatarach. Wiosną 1944 roku zbiegł i ukrywał się aż do wyzwolenia. W latach 1944-1945 brał udział w walkach na szlaku bojowym I Armii Wojska Polskiego. Brał udział w wyzwalaniu Warszawy, forsowaniu wału pomorskiego, forsowaniu Odry, w wyzwalaniu obozu koncentracyjnego w Oranienburgu. W dniu 8 maja 1945 roku dotarł do rzeki Łaby. Po zakończeniu wojny uczestniczył w walkach z bandami U. P. A. W 1947 roku wrócił do rodzinnych Strzyżewic i włączył się w prace społeczne na rzecz środowiska. W latach 1956-1964 był radnym Powiatu Bychawskiego. W 1958 roku został wybrany przewodniczącym Gminnej Rady Narodowej w Piotrowicach. Uczestniczył aktywnie w wielu inicjatywach społecznych. Od 1968 roku był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Strzyżewicach. Funkcję tą pełnił do roku 1990 roku to jest do przejścia na emeryturę. W tym okresie ukończył średnią szkołę ekonomiczną, kurs kadry kierowniczej, dwuletni kurs prawa rolnego i administracyjnego. Pełnił wiele funkcji społecznych. Za całokształt swej działalności otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Medal Zwycięstwa, Odznakę Grunwaldzką, Brązowy Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zasłużony dla Bankowości Polskiej.

• Tadeusz WAWRYN
  Pedagog, ur. się 31 sierpnia 1913 w Płoskiem k. Zamościa. Ukończył studia na Wydziale Rolnym na SGGW w Warszawie. Brał czynny udział w kampanii wrześniowej. Po wojnie rozpoczął pracę w Lubelskiej Izbie Rolniczej w Lublinie. W 1944 podjęto pomysł utworzenia Liceum Pszczelarskiego i jesienią tego roku Tadeusz Wawryn zostaje dyrektorem tej szkoły. Od 1952 r. dzięki staraniom dyrektora trwa rozbudowa szkoły. Wiele czasu poświęca na pracę społeczną. Jest autorem wielu artykułów o tematyce pszczelarskiej, oraz współautorem podręczników i skryptów do nauki pszczelarstwa. W 1970 r. na Akademii Rolniczej w Lublinie uzyskał tytuł doktora nauk rolniczych. Za pracę pedagogiczną i społeczną był wielokrotnie nagradzany m.in. Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką "Zasłużony dla Lubelszczyzny", Złotą odznaką ZNP. Od 1977 był Honorowym Członkiem Polskiego Związku Pszczelarskiego. W 1973 r. zakończył pracę zawodową. Zmarł niespodziewanie 1 sierpnia 1990r.

• Mieczysław WOJTACKI
  Nauczyciel, fotograf, pszczelarz. Urodził się 29 stycznia 1920 r. w Kwidzynie. Przed wojną mieszkał w Grudziądzu gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, a następnie do gimnazjum. Po jego ukończeniu odbył służbę wojskową w piechocie. W czasie wojny przebywał w obozie pracy w Łęgnowie koło Bydgoszczy. Po powrocie do domu podjął pracę w zakładach Siemensa w Grudziądzu, gdzie wykonywał zawód elektromontera. Następnie został skierowany do Gdyni, gdzie w bazie Krigsmarine dokonywał napraw na niemieckich okrętach podwodnych. Po wojnie przypadkowo przeczytał w "Pasiece Pomorskiej", że w Żabiej Woli koło Lublina trwa nabór do Liceum Pszczelarskiego. Podjął decyzję i wraz z rodziną przeprowadził się do Pszczelej Woli. Rozpoczął naukę i w 1948 roku zdał maturę, po której został zatrudniony jako nauczyciel. W 1957 roku uzyskał tytuł mgr inż. rolnictwa w Wyższej Szkole Rolniczej (obecnie Akademia Rolnicza) w Lublinie. Na początku prowadził przedmiot miodo- i woskoznawstwo. Później jego specjalnością była chemia i technologia produktów pszczelich. W 1985 roku przeszedł na emeryturę. Jego wielkim hobby stało się fotografowanie. W sumie wykonał ok. 12 000 zdjęć. To dzięki jego pracom mamy utrwalone to, co już odchodzi lub odeszło do historii (zabytki architektoniczne, krajobrazy, pomniki przyrody, ludzie i wydarzenia). Jest autorem ok. 300 artykułów z dziedziny pszczelarstwa, a także książek: "Domowe wypieki miodowe", "Pozyskiwanie pyłku od pszczół...", współautorem "Poradnika pszczelarza". Książka jego autorstwa "Produkty pszczele i przetwory miodowe" jest obecnie najlepszym źródłem wiadomości o miodach pitnych. Za swoją długoletnią pracę otrzymał wiele odznaczeń: Order Polonia Restituta, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal X- lecia PRL, Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, Zasłużony Działacz Turystyki, Medal Ks. dr Jana Dzierżonia, Medal za Zasługi dla Lubelszczyzny. Po długiej chorobie zmarł 2 września 2002 roku. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie.

• Stefan Jerzy WÓJCIK
  Konserwator dzieł sztuki, historyk sztuki. Urodził się 26 lipca 1934 roku w Osmolicach. Po ukończeniu szkoły średniej podjął studia na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL i w 1959 roku obronił pracę magisterską. Następnie studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i w 1962 r. uzyskał tytuł magistra. W 1963 roku podjął pracę w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku na stanowisku konserwatora. Jest organizatorem i kierownikiem Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki, od 1965 r. jest rzeczoznawcą MKiS w zakresie konserwacji dzieł sztuki. W latach 1963-83, 1991 był członkiem ZPAP. Za swoją pracę został uhonorowany w 1978 roku Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1986 roku Złotym krzyżem Zasługi. Poza tym uzyskał wiele odznaczeń resortowych i regionalnych.
  Działa głównie na terenach Pomorza Zachodniego. Długa jest lista jego konserwatorskich dzieł: gotyckie malowidła w kościele w Sławku 1967-68, 1997-98; malowidła w kościele Mariackim w Stargardzie Szczecińskim 1969-70; gotyckie malowidła ścienne w kościołach w Darłowie 1974-75; kościół w Czechowie XIV w. 1979-82; kościół w Grzędzicach 1983-86; kościół poaugustiański w Chojnie 1990; polichromowane stropy drewniane w kościołach w Iwięcinie XVI w. 1976-77; kościół w Szczecinie-Krzekowie XVIIw. 1977-78; w Śmiechowie XVIIw. 1990-91; w Koniewie XVIIIw. 1993; główne ołtarze barokowe: w Kościele Mariackim w Stargardzie Szczecińskim (1982), w kościele w Karnicach (1990), w Smołdzinie (1993-94); ołtarz główny renesansowy w kościele św. Jacka w Słupsku 1994-95; malowidła z XVII w. na fasadzie kościoła bernardynów w Wilnie 1971; malowidła w dawnym Domu Polskim Zw. Polaków w Niemczech w Zakrzewie 1972; zespół gotyckich polichromowanych rzeźb w Muzeum Pomorza środkowego w Słupsku 1990; Muzeum Miejskie w Flensburgu 1990; zespół 33 obrazów z XVII w. (sceny z życia Chrystusa) w kościele w Smołdzinie 1996-98. Opublikował wiele artykułów w czasopismach fachowych.

Tekst opracowały pracownice Gminnej Biblioteki Publicznej im. Ewy Kołaczkowskiej w Strzyżewicach:
- Zofia Kukuryka,
- Renata Podgurniak,
- Katarzyna Tuzimska,
- Monika Zagórska.

Zdjęcia przygotował Szczepan Kasiura z Centrum Kultury i Promocji Gminy Strzyżewice z/s w Piotrowicach.

na górę